Η γυναίκα αυτή παντρεύτηκε στην Άνω Μέλπεια και απέκτησε δύο παιδιά των Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο. Αυτό έλαβε χώρα περίπου το έτος 1770.
Αφού πέθανε ο άντρας της, πείρε τα δύο παιδιά και τα πήγε στο Άνω Κούβελα στους συγγενείς της.
Τα παιδιά όταν μεγάλωσαν ασχολήθηκαν με την κτηνοτροφία όπως λογικά οι περισσότεροι αυτή την εποχή.
Κάποια μέρα που έβοσκαν το κοπάδι τους στην περιοχή του χωριού μας είδαν ένα τράγο να είναι βρεγμένος και κατάλαβαν ότι κάπου υπάρχει νερό. Η περιοχή ήταν δυσπρόσιτη λόγω μεγάλης βλάστησης γι αυτό τον λόγο μάλλον δεν το είχαν ανακαλύψει, έτσι έψαξαν και βρήκαν την πηγή η οποία υπάρχει ακόμα στο κέντρο του χωριού αλλά έχει νερό μόνο τους χειμερινούς μήνες μέχρι και την άνοιξη.
Μετά την ανακάλυψη του νερού τα δύο αδέλφια έχτισαν σπίτια (καλύβες δηλαδή όπως ήταν τα σπίτια τότε)κοντά στην πηγή.
Ο Κώστας έχτισε το σπίτι του δίπλα στην πηγή και ο Γιώργος κάτω από το προηγούμενο καφενείο του χωριού.
Τα αδέλφια είχαν παρανόμια και τους έλεγαν Κώστα ντέντε και Γιώργο κόρδα. Ακόμα και σήμερα ακούμε για τους κορδέους και τους ντεντέους.
Έτσι άρχισε η ιστορία του χωριού μας. Αν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν και άλλοι είναι άγνωστο όμως λογικά πρέπει να ήρθαν γιατί οι Καλογερέοι δεν κατάγονταν από τα δύο αδέλφια.
Το άνω Κούβελα το εγκατέλειψαν περίπου το 1800. Πολλοί εγκαταστάθηκαν στο άνω Ψάρι, στο Μαυρομάτι της Ιθώμης, στο Μελιγαλά και ένας στο γειτονικό Χαλκιά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο οπλαρχηγός των Ντρέδων Γιαννάκης Μέλλιος καταγόταν από το άνω Κούβελα το οποίο βάση λεγομένων ήταν απάτητο από τους Τούρκους.